ஜேர்மனிய இயக்குனர் அலெக்சான்டர் ரைடர் ஆல் MRTC யில் நடாத்தப்பெற்ற ஆவணப்பட செயலமர்வு ஒன்றில் பங்கு பற்றும் சந்தர்ப்பம் ஒன்று சில ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் கிடைத்தது.
தெரிந்தோர் தெரியாதோர் என பலர் கலந்து கொண்டார்கள். அதில் பேஸ்புக்கில் சில மாதங்களாக நண்பியாக இருந்த அவளையும் கண்டேன்.
கண்டதும் ஒரு புன்னகை மட்டும் தான் இருவருக்குள்ளும் கடந்து கொண்டது. முதல் நாளின் மதியமும் கடந்த நிலையில் பேசிக் கொள்ளவில்லை.
நான் திரும்பும் நேரம் எல்லாம் என்னையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் கண்ட கடனுக்காக ஒரு புன்னகை மட்டும் பரிமாறிக் கொள்ளப்பட்டதுடன் திரையிடப்பட்ட திரைப்படத்துக்குள் புகுந்து கொண்டேன்.
கண்டதும் ஒரு புன்னகை மட்டும் தான் இருவருக்குள்ளும் கடந்து கொண்டது. முதல் நாளின் மதியமும் கடந்த நிலையில் பேசிக் கொள்ளவில்லை.
நான் திரும்பும் நேரம் எல்லாம் என்னையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள் கண்ட கடனுக்காக ஒரு புன்னகை மட்டும் பரிமாறிக் கொள்ளப்பட்டதுடன் திரையிடப்பட்ட திரைப்படத்துக்குள் புகுந்து கொண்டேன்.
முதல் நாள் வகுப்பு முடிந்து அனைவரும் வெளியே வந்து சில நிமிடங்கள் பேசிக் கொண்டு இருந்தோம். என்னோடு சேர்ந்து வந்திருந்த ஜனகன், மதீசனுடன் பேசிக் கொண்டிருக்கையில் தான் கவனித்தேன் என் அண்மையில் அவள் நின்றாள்.
எனக்காகவே காத்திருப்பது போல இருந்தது.
நேருக்கு நேர் பார்த்தேன்..
”உங்களோட ஒருக்கா கதைக்கோணும்”
”என்ன சொல்லுங்கோ” சற்று விலத்தி ஒதுங்கிக் கொண்டோம்.
பேஸ்புக்கில் இருந்தாலும் இன்பொக்ஸ் இல் கூட பேசியதாக நினைவில்லை. அப்படி என்ன பேசப் போகிறாள் வியப்போடு நின்றேன்.
அவள் மௌனம் நேரத்தோடு பேசிக் கொண்டிருந்தது. நானே தொடங்கினேன்.
”என்ன சொல்லுங்கோ”
தட்டுத் தடங்கித் தொடங்கினாள்.
”உங்களை மாதிரி எனக்கொரு அண்ணா இருந்தவர், உங்களை அண்ணா என்று கூப்பிடலாமா”
அவள் கலங்கிய கண்களும் வார்த்தைகளைத் துப்பத் தெரியாத உதடுகளும் என்னை உறுத்தியது.
எனக்காகவே காத்திருப்பது போல இருந்தது.
நேருக்கு நேர் பார்த்தேன்..
”உங்களோட ஒருக்கா கதைக்கோணும்”
”என்ன சொல்லுங்கோ” சற்று விலத்தி ஒதுங்கிக் கொண்டோம்.
பேஸ்புக்கில் இருந்தாலும் இன்பொக்ஸ் இல் கூட பேசியதாக நினைவில்லை. அப்படி என்ன பேசப் போகிறாள் வியப்போடு நின்றேன்.
அவள் மௌனம் நேரத்தோடு பேசிக் கொண்டிருந்தது. நானே தொடங்கினேன்.
”என்ன சொல்லுங்கோ”
தட்டுத் தடங்கித் தொடங்கினாள்.
”உங்களை மாதிரி எனக்கொரு அண்ணா இருந்தவர், உங்களை அண்ணா என்று கூப்பிடலாமா”
அவள் கலங்கிய கண்களும் வார்த்தைகளைத் துப்பத் தெரியாத உதடுகளும் என்னை உறுத்தியது.
வழமை போல் அதே புன்னகையால் சமாளித்துக் கொண்டு அது யாரெனக் கேட்டால் அதுவும் அதிர்ச்சியாகவே இருந்தது. அதற்கு சில ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் என நினைக்கிறேன். மழைகால நேரம் குஞ்சர் கடைப் பகுதியில் ஏற்பட்ட பிக் அப் வாகன விபத்து ஒன்றில் தவறியிருந்தார். அதை நான் நேரில் சென்று பார்த்தும் இருந்தேன்.
அன்று ஆரம்பித்த அந்த உறவு என் திரைக்குழுவுக்கும் வந்து அவள் இயக்கத்தில் நானும் ஜனகனும் நடித்தது மட்டுமல்லாமல் ”நிழல் பொம்மை” என்ற அக் குறும்படத்தின் மூலம் திறந்த வசனகர்த்தா விருதும் பெற்றுக் கொண்டாள்.
அண்டைக்கு பிடிச்ச சனியன் இண்டை வரைக்கும் கழருதே இல்லை பார்ப்போம் அடுத்த புரட்டாதிச் சனிக்காவது ஏதாவது மாறுதா என்று (எடியேய் உன் கலியாணத்தைச் சொன்னன்ரி தங்கா (மதுசா) <3 span=""> )
நன்றிச் செதுக்கலுடன்
அன்புச் சகோதரன்
மதிசுதா
1 கருத்துகள்:
கருத்துரையிடுக