வன்னி மகளின் புலம்பலை கேட்பாரில்லையோ ......!!!!

அபலை

அம்மா நீ பெற்ற பிள்ளை

இன்று உனைச் சுமக்க

கருப்பையின்றி நிற்கிறது

நீ ஒலிவோயில் பூசிய

கால்களை தடவிப் பார்க்கிறேன்

இன்று எந்த நாய் தின்று

எஞ்சிய என்பாக

கிடக்கிறதோ தெரியாது.

நீ நெல்லு முளையால் கீறிய

பற்களில் பாதி

எந்த வயல் வெளியில்

விதைக்கப்பட்டதோ தெரியாது

வெட்டக் கூடதென

ஆசை மாமா சூப்பிவிட்ட

நகங்களெல்லாம்

இன்று எந்த மண்ணுக்கு

உரமாய் போனதோ

அதுவும் தெரியாது

தேன் நனைத்த விரலால்

ஆனா எழுதிய நாவில்

இப்போதும் ஏதோ கரிப்பு இருக்கிறது

நான் மனிதனென்று சொல்வதற்காய்

என்னிடம் எஞ்சியிருப்பது

கடவுள் வைத்த ஆறறிவும்

உடம்பின் எங்கோ ஓர் மூலையில்

கொஞ்ச உயிரும் தான்

அப்பா வைத்த பெரும் பெயரை

அடிக்கடி ஏசிய காரணத்தாலா

நொண்டி என்ற சிறு பெயராய்

சுருக்கி விட்டாய் ஆண்டவனே.