இலங்கை கதை திருடிய பிரபல இயக்குனர்..

-->

            எனது பதிவுலகப்பயணத்தின் 50 வது பதிவுக்குள் தங்களை அன்புடன் வரவேற்கிறேன். பதிவர்கள் நாளான யூன் 14 ம் திகதி திறந்தே ஆகணும் என்ற ஒரு வெறியில் திறந்தது தான் இந்த நனைவோமா? பெயர் வைத்த கதையை கேட்கக் கூடாது அது பெரிய கதை) வலைப் பதிவாகும். சரியாகத் தட்டச்சுத் தெரியாத ஒருவனாக திறக்கப்பட்ட என் வலைப் பதிவிற்கு முதல் பதிவை எப்படி இட்டேன் தெரியுமா? குருஜீ (guruji.com) போய் அங்குள்ள தமிழ் தட்டச்சுப் பலகையால் அதன் தேடு பெட்டிக்குள் (search box) சொடுக்கலின் மூலம் தட்டச்சிட்டு அதைப் பிரதி பண்ணிக் கொண்டு வந்து பதிவகப் பெட்டிக்குள் இட்டேன் அது தான் என் முதல் பதிவானது. ஆனால் இப்போது NHM writter எனக்குப் பெரிதும் உதவியாக மாறியுள்ளது. நான் ஒரு காவி போல் கை வைக்கும் எல்லாக் கணணியிலும் அதை சேமித்து விட்டு வருகிறேன். (யான் பெற்ற துன்பம் பிறர் பெறக் கூடாது என்பதற்காக).

               

.

இனி வாருங்கள் தலைப்பிற்குப் போவோம். இதை நான் எழுதினாலும்அந்தப் புத்தகத்தை எழுதியவரின் கதையை அடிப்படையாக வைத்தே எழுதப்படுகிறது.

முதலில் புத்தகத்தின் கதைக் கருவை சொல்லிக் கொண்டு போகிறேன். எங்காவது திரைப்படத்தில் இப்படி ஒரு கதை பார்த்த நினைவு வருகிறதா சொல்லுங்கள்.

வாடைக்காற்று காலத்தில் வெளியிடங்களிலிருந்து வந்து வாடி போட்டு மீன் பிடிக்கும் வெளியூர்க்காரர்களுக்கும், உள்ளூர் வாசிகளுக்கும் ஏற்படும் உறவு, பகை, நட்பு, கோபம் என்பனவற்றை அடிநாதமாகக் கொண்டது இக்கதை. முந்திய வருடத்தில் அங்கு வந்து வாடி போட்டுத் தொழில் செயத சம்மாட்டி செமியோன் (மனோகரன்) உள்ளூர்ப் பெண்ணான பிலோமினா (சந்திரகலா)வுடன் கொண்ட உறவு அவளது தந்தை (பிரான்சிஸ்), தமையன் (கந்தசாமி) ஆகியோருடன் ஏற்பட்ட மனக் கசப்பினால் முறிந்து போய் விடுகிறது. உள்ளூர்க்காரரான பொன்னுக் கிழவர் (ஜேசுரட்னம்) பெற்றார் இல்லாத தன் பேத்தி நாகம்மாவை (ஆனந்தராணி) கண்போல வளர்த்து வருகிறார். முயல் வேட்டையாடிக் கொண்டு திரியும் அவளது முறை மாப்பிள்ளையான விருத்தாசலத்துக்கு (பாலச்சந்திரன்) அவளை திருமணம் செய்து வைக்கவேண்டுமென்ற ஆசை அவருக்கு.

மீண்டும் அடுத்த பருவகாலம் வருகிறது. வெளியூர் மீனவர்கள் வருகிறார்கள். வெகு தூரத்திலிருந்து கூழக்கடாக்கள் என்ற் பறவைகளும் வருகின்றன. ஆனால் இந்தமுறை புதிதாக மரியதாஸ் (இந்திரகுமார்) என்ற சம்மாட்டி வந்து சேர்கிறான். அவனோடு பிரச்சினைகளும் வருகின்றன. செமியோன் சம்மாட்டி வழக்கமாக வாடி போடும் இடத்திலே தான் வாடி போட்டுத் தொழில் செய்கிறான். பணத்தைக் காட்டி உள்ளூர் மீனவத் தொழிலாள்ர்களை தன்பக்கம் இழுத்துக் கொள்கிறான். போதாதற்கு நாகம்மாவையும் மனம் மாற்றி தன்னுடன் அழைத்துப் போய் விடுகிறான். இதனால் விருத்தாசலமும், பொன்னுக்கிழவரும் வேதனையினால் வெந்து போகிறார்கள். செமியோனுக்கும், மரியதாஸுக்கும் நடக்கும் தொழில் போட்டியிலும் மரியதாஸுக்கே வெற்றி கிடைக்கிறது. முறைப்பெண்ணான நாகம்மாவை எங்கிருந்தோ வந்தவனுக்கு பறிகொடுத்த விருத்தாசலத்தை, சுடலைச் சண்முகம் (ஜவாஹர்) கிண்டல் செய்கிறான்.

ஊர்த் திருவிழா நடக்கிறது. செமியோன் சம்மாட்டி தன் காதலி பிலோமினாவை ரகசியமாக சந்திக்கிறான். இந்த நேரத்தில் யாரோ மரியதாஸ் சம்மாட்டியின் வாடிக்கு தீ வைத்து விட்டார்கள். அதைப் பார்க்க செமியோன் அவசரமாகப் போக, தனியாக இருட்டில் போன பிலோமினாவை, சுடலைச் சண்முகம் கற்பழித்து கொலை செய்து விடுகிறான். நடந்ததை ஊகித்து அறிந்து கொண்ட விருத்தாசலம் சுடலைச் சண்முகத்தை துரத்திச் சென்று, தனது ஈட்டியினால் எறிந்து கொல்கிறான். விருத்தாசலமும், செமியோனும் தங்கள் இழப்பினால் வருந்த, மரியதாஸும், நாகம்மாவும் ஊரை விட்டுப் போகிறார்கள். மீண்டும் ஒரு மீன்பிடிப் பருவம் முடிவுக்கு வருகிறது.

இது இருப்பது செங்கையாழியன் என அழைக்கப்படும் கே. குணராசாவால் எழுதப்பட்ட வாடைக்காற்று எனும் புத்தகத்தில் இருக்கும் கதையாகும். இப்புத்தகத்தை 1973 ம் வருடம் கார்த்திகை மாதம் வீரகேசரி பத்திரிகைப் பதிப்பகத்தால் வெளியிடப்பட்டிருந்தது. ஆரம்பத்தில் சுமாராகப் பேசப்பட்ட இப்புத்தகம் அலசையன் என்பவரின் விமர்சனத்தால் பெரும் பரபரப்பைப் பெற்றது (இங்கு அனானி போல் அப்பவும் ஒருத்தர் இருந்திருக்கார்). 17.03.1974 அன்ற அலசையனின் விமர்சனம் வீரகேசரியில் பிரசுரமானது அதில் அவர் குறிப்பிட்டது “நெடுந்தீவின் பகிறு வேலிகள், போர்த்துக்கேயர் விட்டுப் போன குதிரை வாரிசுகள் (Ponies), காலநிலை மாற்றத்தில் வரும் கூழக்கிடா (ஒரு பறவை இனம்) பற்றியெல்லாம் குறிப்பிட்ட ஆசிரியர் அங்குள்ள பெண்களில் காணப்படும் போர்த்துக்கேயரின் பண்புகள் பற்றி ஏன் சொல்லவில்லை) என்று குறிப்பிட்டிருந்தார். இது நெடுந்தீவு மக்களின் பெரும் எதிப்பிற்குள்ளானது. அதன் பின் வீரகேசரிப் பத்திரிகை 1.9.1974 அன்று தனது முதல்ப்பக்கத்தில் மன்னிப்புக் கேட்டுக் கொண்டது.

இனி இக்கதை எப்படிக் களவு போயிருக்கலாம் என ஆசிரியரின் கருத்தைப் பார்ப்போம். நடிகர் மேஜர் சுந்தர்ராஜன் அவர்கள் தனது நாடகக் குழுவுடன் ஒரு முறை கொழும்பு வந்திருந்தார். அப்போது வாடைக்காற்று திரைப்படத்தை (திரைப்படம் சம்பந்தமான விடயம் கீழே) பார்த்துவிட்டு வெகுவாகப் புகழ்ந்தாராம். பின்னர் யாழ்ப்பாணம் வந்த பொது இவரைச் சந்திக்க விரும்பியிருக்கிறார். சந்தித்த போது இக்கதையை தான் இந்தியாவில் படம் எடுக்கப் போவதாகக் கேட்டு ஒரு புத்தகத்தையம் வாங்கிப் போயிருக்கிறார்.

என்ன இவன் இன்னும் விசயத்தைச் சொல்லலியே என்று நினைக்காதிங்க. அதை சொல்வதில் ஒரு சின்னத் தயக்கம் காரணம் நானும் அந்த படம் பார்த்து கான காலம் ஆகிவிட்டது. அந்த இயக்குனர் படத்தில் எப்படி கதாசிரியரின் பெயர் போட்டுள்ளார் எனத் தெரியவில்லை.(ஆனால் மேஜர் சுந்தர்ராஜன் என்ற மட்டும் போடவில்லை என்பது செங்கையாழியன் கருத்தில் தெரிகிறது). இரண்டிடத்திலும் கதைக்களம் ஒன்றாக இருந்தாலும் திரைக்கதையில் சிற மாற்றம் எற்படுத்தப்பட்டிருக்கிறது.

புத்தகத்தில் – இரண்டு இளைஞர்கள் மீன்பிடிக்க ஒரு ஊரிற்குப் (நெடுந்தீவு) போகிறார்கள்.

திரைப்படத்தில் - இரண்டு இளைஞர்கள் படம் பிடிக்க ஒரு ஊரிற்குப் போகிறார்கள்.

இரு இடத்திலும் இரு பெண்களை மையப்படுத்தித் தான் கதைக் காட்சிகள் நகரும். இரு இடத்திலும் வித்தியாசமான கதாபாத்திரம் ஒன்று சித்தரிக்கப்பட்டிருக்கும். நாவலில் விருத்தாச்சலம் என அழகைகப்படும் அவன் கையில் ஒரு ஈட்டி (வேல்கம்பு) ஒன்றுடன் வருவான். அதே பாத்திரம் திரைப்படத்திலும் சித்தரிக்கப்பட்டிருக்கும். இது மட்டுமல்ல எதிர் மறைப்பாத்திரமாக நாவலில் சித்தரிக்கப்படும் சண்முகம் ஒரு காமுகனாக வருகிறாவான் அவன் திரைப்படத்திலும் அப்படியே தான் வருகிறான். ஆனால் இந்த இயக்குனர் இது எற்கனவே திரைப்படம் ஆக்கப்பட்டதை அறிந்தாரோ தெரியவில்லை. கமலலாயம் மூவிஸ் உரிமையாளரான ஏ.சிவதாசன், பா.சிவசுப்பிரமணியம் ஆகியோர் அதே பெயரில் இதைப்படமாக்கினார்கள் அதன் காட்சிகளைத் தான் இங்குள்ள புகைப்படத்தில் பார்க்கிறீர்கள். அது மட்டுமல்ல இத்திரைப்படம் ஜனாதிபதி விருதும் பெற்றுக் கொண்டது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது. வணக்கத்திற்குரிய ரத்னவம்சதேரோ அவர்களால் இது சிங்களத்திலும் மொழிபெயர்க்கப்பட்டுள்ளது. இலங்கைத் தமிழ்த் திரைப்படமொன்றின் பாடல்கள் இசைத்தட்டாக முதலிலேயே வெளிவந்தது என்ற பெருமையைப் பெற்றது, 'வாடைக்காற்று' பாடல்கள்தான்.

'விருத்தாசலம்' (கே. எஸ். பாலச்சந்திரன்) பாத்திரத்தில் நடிப்பதற்கு பிரபல சிங்கள நடிகர் காமினி பொன்சேகாவைத் தான் முதலில் அணுகினார்கள்.

சரி வாங்க புதிரிற்கான முடிச்சை அவிழ்ப்போம். அவரைப்பற்றி அறியாத தமிழனே இருக்க மாட்டான். அவர் இப்படத்தை 1980ல் படமாக்கினார். அப்படத்தின் பெயர் கல்லுக்குள் ஈரம் என்பதாகும். இயக்குனர் வேறுயாருமல்ல நம்ம பாரதிராஜா தான் அந்த இயக்கனராகும். இதை விட இதற்கான அதாரங்களை என்னால் திரட்ட முடியவில்லை தெரிந்தவர்கள் கட்டாயம் செப்புங்கள். இந்தப் பத்தகத்திற்கான மற்றும் அத் திரைப்படத்திற்கான தொடுப்பையும் பெற முடியவில்லை

சரி படிச்சாச்சா விசயம் புதிசா இருக்கா, பிடிச்சிருக்கா அப்புறம் என்ன வாக்குப் போடலாம் தானே...

குறிப்பு – எனது அசின் சம்பந்தப்பட்ட ஆக்கத்தில் சில அனானிகன் (ஒன்றிரண்டு பேர்) எம் தமிழ் நாட்டு உறவைப் பிளவுபடுத்தும் விதமாகவும் ஈழத்தமிழரைக் கேவலமாகவும் எழுதியிருந்தார்கள். (இவ்வளவும் தாங்கிய எங்களால் இதைத் தாங்க மடியாதா..??) அதனால் இதிலும் விசமம் செய்வொரின் கருத்துக்கள் பிரசுரிக்கப்படமாட்டாது. அத்துடன் ஈழத்தமிழரைப் பிச்சை எடுத்துத் தின்பவர் என கருத்திட்ட அவர்களுக்கு ஒரு சொல்லுச் சொல்லணும் “நாங்கள் பிச்சை எடுத்துத் தான் தின்கிறோம் எற்றுக் கொள்கிறேன் அதற்காக உங்களது எச்சில் கையை நக்கமாட்டோம். பட்டினிகிடந்து சாகத் தயாராகவே இருக்கிறோம்”.

வாடைக்காற்று வீசுகின்ற காலத்திலே (பாடல்)